mitrakazemii1354

زمانی که من و خواهرم هفت‌هشت‌ ساله بودیم، شب‌ها وقت خواب، کاست‌های قصه‌های کودکانه را در دستگاه ضبط اتاقمان می‌گذاشتیم و آنقدر بهشان گوش می‌دادیم تا خوابمان ببرد. داستان‌ها پر از موسیقی و شعر و تصویر بودند. محبوب‌ترین داستان ما «خروس زری پیرهن پری» شاملو بود. شعرهایش را حفظ شده بودیم و بعدها از جملات آن، مثل رمزهایی استفاده می‌کردیم که فقط خودمان می‌دانستیم. شخصیت‌ها را شناخته بودیم، با ترس‌هایشان می‌ترسیدیم، با خنده‌هایشان می‌خندیدیم و با غصه‌هایشان اشک می‌ریختیم.